Eind vorig jaar publiceerde Elisabeth Leijnse haar dubbelbiografie over de zussen Cécile en Elsa de Jong van Beek en Donk. Zij groeien op in het progressieve aristocratengezin De Jong van Beek en Donk als freules én als strijdbare vrouwen. Hun verhaal is in onze dagen in de vergetelheid geraakt, terwijl ze een eeuw geleden toch een grote naam hadden en heel bekend waren.
Cécile (1866-1944) trouwt met de steenrijke Haagse projectontwikkelaar Adriaan Goekoop. In plaats van ondernemersvrouw wordt ze de schrijfster van de immens succesvolle feministische roman Hilda van Suylenburg (1897) en presidente van de Nationale Tentoonstelling van Vrouwenarbeid (1898). Als de tentoonstelling haar deuren sluit, wordt Cécile door haar man het huis uit gestuurd. Na haar scheiding verkeert ze eerst in Parijse kunstkringen, maar komt dan door de oorlog tot een radicaal andere gezindheid.
Elsa (1868-1939) huwt geen geld maar genialiteit: de componist Alphons Diepenbrock. In Amsterdam vestigt ze de eerste privépraktijk voor logopedie. Haar huwelijk houdt stand door haar trouw aan een man die zijn vrouw niet kan beminnen zolang zijn moeder leeft, en die daarna voor verleidingen bezwijkt.
De zusters, in hun jeugd innig verbonden, maken elkaar in het volwassen leven bittere verwijten over hun keuzes.
Leijnse schreef deze dubbelbiografie op basis van nog onbekende brieven en dagboeken. Het boek biedt verrassende perspectieven op decennia van literair, muzikaal en intellectueel leven in Nederland en Frankrijk.
Cécile en Elsa, strijdbare freules, Uitgeverij De Geus, gebonden, 608 pag., € 29,95.
ISBN 9789044534825