Het Panpoëticon Batavûm was een achttiende-eeuws kabinet waarin de portretten van meer dan 300 Nederlandse schrijvers waren opgeborgen. Deze opmerkelijke verzameling werd gestart door de welvarende Amsterdamse schilder Arnoud van Halen (1673-1732) omstreeks 1700. Het Panpoëticon leverde tastbaar bewijs van de veerkracht van de Nederlandse literatuur in een periode die vaak is beschreven in termen van verval, verfransing en het verlies van culturele eigenheid. Hierin schuilt een verklaring voor de populariteit van de collectie, die in de loop van de achttiende eeuw honderden bezoekers kreeg en het onderwerp vormden van verschillende boeken en gedichten. De verzameling viel in de negentiende eeuw uit elkaar. Tegenwoordig zijn 82 van de oorspronkelijke portretjes te zien in het Rijksmuseum.
De website www.schrijverskabinet.nl richt het verloren houten kabinet weer op in een digitale vorm. De site bevat naast een korte geschiedenis van het Panpoëticon, een digitale reconstructie van het houten kabinet en een overzicht van alle auteurs die aanwezig waren in het ‘Pan’ ook ruim 125 essays waarin de veelal onbekende auteurs opnieuw worden geïntroduceerd. Bijna vijftig onderzoekers uit Nederland en Vlaanderen leverden bijdragen voor de site, die onder redactie van Lieke van Deinsen en Ton van Strien staat. Lieke van Deinsen schreef ook de bijbehorende publicatie The Panpoëticon Batavûm. The Portrait of the Author as a Celebrity.
